استخراج پروتیین ها از بافت جانوری:

استخراج پروتیین از سلول ها به معنی جداسازی پروتیین ها از بافت، سلول و حتی اندامک ها و به دنبال آن محلول سازی در یک بافت مناسب است.

در ابتدا باید بافت و سلول را بشکنیم تا بتوانیم پروتیین ها را بیرون بیاوریم. روش های متفاوتی از جمله فیزیکی و شیمیایی وجود دارد.

برای سلول های باکتریایی چون از لیپید، پروتیین و کربوهیدرات تشکیل شده اند، از آنزیم های لیزوزومی در کنار بافر های شکننده استفاده می شود. روش های اولتراسونیک بافت را شکننده میکنند و با استفاده از ازت مایع و با فشاری که با استفاده از هموژنایزر (مکانیکی یا میله ای شیشه ای) به کار میرود.

 

 

 

 

نگهداری پروتیین ها در یک بافر مناسب انجام میشود:

• نمک های کایوتروپیک: مانند اوره و تیواوره. با پوشاندن بار پروتییین و ممانعت از اینترکشن یونی پایدار کننده ساختار پروتیین ها باعث کاهش پولاریته پروتیین و هیدروفوب کردن محیط و ناپایداری پیوند هیدروژنی و ساختار پروتیین و درن تیجه فرایند salting in ‌را باعث میشوند.
• نمک های کازموتروپیک: مانند سولفات آمونیوم که به واسطه بار منفی و chaps باعث کاهش حلالیت پروتیین ها، رسوب یا خارج شدن پروتیین در محیط بافری می شودند که فرایند salting out نامیده میشود.

Chaps دترجنت آنیونیک میباشد. ساختار ویژه ای دارد یک بخش حلقوی مثل کلسترول ( هیدروفوب) ویک زنجیره کربنی که در انتها بخش آمین و سولفات بار منفی و مثبت به chaps  میدهد.

برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.

برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.